sobota, 6 grudnia 2014

Kumkwat na śniadanie

    Za oknem mgła i jesienna słota, a na półce dżemik z kumkwatu! Ni to cytryna, ni to pomarańcza, malutkie to takie, ale na śniadanko do bułeczki i białego sera się nadaje.
    Te małe owalne owoce pochodzą z Chin i jakoś przywędrowały do Europy. My natrafiliśmy na nie na Korfu. Konsumpcję zaczęliśmy od wódki z kumkwatu, poprzez słodycze, a zakończyliśmy na cudownym słodko-kwaśno-gorzkim dżemie, który w efekcie przywieźliśmy do domu. Jak już pisałam uwielbiam na „wyjazdach” kupować lokalne smaki. Super się po nie sięga w takie jak dziś: jesienno zimowe dni J

    Kiedyś z półdniowego wypadu do Niemiec przywiozłam mężowi musztardę. Był  nieco zdziwiony.





wtorek, 11 listopada 2014

Kindzmarauli gruzińskie półsłodkie

Mój „facet rządzący w kuchni” wspomniał w poprzednim poście o gruzińskim winie. Nieco rozwinę temat.

Spośród gruzińskich win do tej pory naszym faworytem było Marani. Teraz to się jednak zmieniło. Naszą kuchnię w zakresie win zawojowało ciemnoczerwone półsłodkie gruzińskie Kandzmarauli z winogron ze szczepu Saperavi uprawianych w rejonie Kwareli.

Smak powalający. Nazywam to „smakiem skondensowanym”, czyli nie sikacz rozwodniony. Nie chodzi o to, że zwali z nóg zawartością alkoholu, no chyba, że się go za dużo wypije.

Powala nasyconym smakiem winogron rozlewającym się po języku. Smak boski.

Kandzmarauli występuje w kilku rodzajach. Próbowaliśmy 3 rodzaje z półki cenowej do 30 pln, ale to z czarną etykietą ze złotymi literami najbardziej przypadło mi do gustu. No cóż , jak będę miała okazję będę próbować innych dostępnych w Polsce. Ewentualnie wybierzemy się do Gruzji J


Reasumując: Kindzmarauli gruzińskie półsłodkie to mój absolutny faworyt.


cena ok.26 pln

Meg

poniedziałek, 10 listopada 2014

Makaron z suszonymi pomidorami




Makaron jaki jest każdy widzi i każdy ma smak ma swój ulubiony. Ja preferuję z pełnego ziarna Lubelli gotowany al dente  około 3 minut mniej niż podaje producent. W czasie kiedy gotuje się woda możemy przygotować już sos do niego.




Zaczynamy od wyprażenia garści orzechów włoskich na patelni, kolejno na wyprażone orzechy wrzuć łyżkę dobrego masła i posiekany czosnek aby chwilę się zeszklił, pokrusz jedną małą papryczkę peperoncino aby danie miało smaczek i dodaj suszone pomidory, najlepiej z zalewy w oleju. Słoiczek do kupienia w Lidlu (Producent Baresa), pomidory posiekaj w cząstki (średnio dodaję na dwie osoby około połowy słoiczka) i na patelnię dorzuć aby się z smakami połączyły. Do tego garstkę zieleniny, oliwki i odrobinę soli dodać, na koniec podlać oliwą prawdziwą i już. Na sam koniec dodaj dobrego sera pleśniowego na makaron; doda smaku całej potrawie.
Makaron po ugotowaniu zimną wodą nie zlewać tylko od razu gorący jeszcze, po odcedzeniu wody (najlepszy taki jeszcze wodą ociekający) na patelnie wrzucić i z sosem wymieszać, wchłonie sos i smaku nabierze.

Dekorować zieleniną i serem, podawać z winem półsłodkim gruzińskim Kindzmarauli o mocnym i wyrazistym smaku i pełnym słodkim aromacie.




Mąż

ps. zieleniną w tym wydaniu jest bazylia czerwonolistna z balkonowej hodowli, serem - lazur pleśniak.
Meg

środa, 8 października 2014

Grecka mozaika

Przed wyjazdem na Korfu postanowiłam poszukać książki którą czytałam 20 lat temu. Małe szanse jeśli nie pamięta się tytułu ani autora, a wyłącznie miejsce akcji: Korfu.
Cóż... kiedyś ją znajdę;)
Chwilowo się poddałam i kupiłam inną książkę, której akcja wg opisów dzieje się na Korfu: "Grecka mozaika" Hanny Cygler.


 I nie żałuję, to idealna książka na greckie wakacje. Żaden romans. Wg mnie to porządna dawka historii, ale podana w lekkim wakacyjnym stylu. Kraków, Gdańsk, Bieszczady, Korfu... Przyjemnie było leżeć na Korfu z książką na leżaku z widokiem na góry Albanii i czytać... Albo siedzieć na balkonie z widokiem na gaj oliwny ze szklanką restiny i czytać...



poniedziałek, 29 września 2014

Kerkira czyli Korfu cz.1 (2014)

Na wstępie pragnę poinformować, że nie będę pisać o tym co warto zobaczyć na Korfu. O tym jest dużo w necie. W ogóle nie lubię się rozpisywać, wolę zdjęcia.

Wyspa Korfu mnie trochę zaskoczyła. Przede wszystkim z powodu zieloności. Przyzwyczaiłam się do śródziemnomorskich krzaczorów i kamieni. A tu zielone lasy i gaje! 
Krótki pas do lądowania ( i startu ) też może zaskoczyć. Ale nie mnie; bo ja przed każdym lotem oglądam w internecie masę filmików ze startów i lądowań z miejsca do którego lecę!
Czytałam przed wyjazdem," że kręte drogi, że wąsko, że długi transfer". Tak, drogi były wąskie i kręte, ale zdolności kierowców ( zwłaszcza autobusów ) ponadprzeciętne! Wygląda na to, że na Korfu klakson w aucie służy do czegoś zupełnie innego niż w Polsce. I bardzo podoba mi się jego funkcja na Korfu: ostrzeganie przed wjazdem w zakręt ( bo nie widać czy ktoś się czai za tym zakrętem), pozdrawianie znajomych kierowców.
Jedzenie też mnie zaskoczyło, bo bardziej włoskie iż greckie było. Ale biorąc pod uwagę historię wyspy - to nie dziwne. O jedzeniu będzie w innym poście.
Zaskoczył mnie nawet internet, bo wszystko co czytałam przed wyjazdem to: "internet? zapomnij! nic nie dociera, nie ma netu, przerywa, zacina, nie dochodzi". Pomijam internet w hotelu, bo w hotelach jest zawsze i strasznie drogi, ale z internetu korzystaliśmy w restauracji czy minimarkecie na głębokiej wsi. Wystarczyło być klientem i poprosić o hasło do wifi.
Zadziwił mnie ( nie zaskoczył ) straszny nieporządek na podwórkach przed domami. W Polsce era bałaganu przed domem dawno minęła i każdy stara się mieć zieloną trawkę i kwiatki. A tu: mydło, widło i powidło. Czasem nawet miałam wrażenie, że Korfu nie ma pomysłu na siebie. 
 Niemniej jednak to piękna wyspa, warta odwiedzenia. Jakieś 20 lat temu czytałam jakąś książkę (romans) której akcja działa się na Korfu. Pięknie to było wszystko opisane; widoki, zatoczki, morze. Myślałam wtedy: o matko to jakaś odległa kraina. Że jestem na Korfu poczułam jak stanęłam wieczorem na małym pomoście, który jest chyba na czterech zdjęciach poniżej. Pomyślałam: "To jest Korfu!!!"
To była nasza pierwsza wizyta, ale nie ostatnia. Obejrzeliśmy kawałek wyspy ( celowo ), aby na nią wrócić.

Filmik:  Kerkira czyli Korfu

Korfu, Kerkira, zielona grecka wyspa:














































wtorek, 2 września 2014

Gulasz z dynią



Dynia – dynią, z połączeniem składników jak zachwycała tak zachwyca. Weźmy na tapetę dania które bardzo lubię, zarówno z powodów smakowych jak i czysto praktycznych - dania jednogarnkowe.
Uwielbiam gulasze węgierskie, ostre, aromatyczne kipiące smakiem i kolorami.
Dzisiaj postaram się pokazać danie nawiązujące do tej tradycji z małą acz smakowitą modyfikacją.



Czego potrzebujemy ?

- mięso - polecam indyka, najlepiej filety z ud indyczych, około 1 kg,
- dynia, około 1 kg lub więcej jak ktoś lubi powiedzmy średnią – kilogram jest na 1 litr bulionu,
- cebula, sztuk 1,
- marchewka - wedle upodobania,
- odrobina masła,
- papryka - dwie dorodne sztuki (kolor wedle upodobania),
- bulion - ok. 1 litra lub cztery kostki rosołowe,
- odrobina mąki która zagęści sos,
- sól, pieprz, słodka czerwona papryka (sypka) i ostra (sypka), liście laurowe.

  
A więc:  na mięso uprzednio posoliwszy i popieprzywszy - obsypuję mąką aby otuliła go ładnie i podsmażam. W momencie, kiedy podsmażę lekko i mąka zarumieni się ładnie –odkładam mięso do garnka i na tłuszczu pozostałym po smażeniu od razu szklę cebulę.
Zeszkloną cebulę dorzucam do garnka i podlewam bulionem ( lub wodą z kostkami), dorzucam posiekaną dynie. Pamiętajmy by dynia siekana była w duże cząstki.
Kolejno w garze ląduje posiekana marchewka i pocięta w duże kawałki papryka.
Całość duszę z liśćmi laurowymi około 30 minut, następnie dodaję dużą łyżkę słodkiej papryki i małą łyżeczkę ostrej i duszę na małym ogniu do momentu kiedy mięso będzie miękkie.
Jeżeli mąka którą było otulone mięsko nie zagęści nam odpowiednio sosu to robię zasmażkę z łyżki masła i odrobiny mąki.
Przyprawiam do smaku, warto pamiętać o tym aby nie dodawać za dużo bulionu/wody (najlepiej tyle, aby przykryło nam suche składniki), bo inaczej wyjdzie nam zupa gulaszowa.
Z dodatkiem ryżu lub makaronu ryżowego zabójczo smaczna, podawana z ziemniakami - genialna.



środa, 20 sierpnia 2014

Bałtyk 2014 - come back...

Sierpniowy weekend spędziliśmy nad Bałtykiem. Taki powrót po czteroletniej nieobecności....;)
Nasze polskie wybrzeże ma ogromny potencjał; kilometry piasku, mewy, szum morza... Po przejściu 200-300 metrów od głównych zejść można zaznać pokoju i samotności. 
Szokiem był kolor morza... takich szaro-burych kolorków od 2010 nie widzieliśmy. Pogoda nas też nie rozpieszczała, ale cóż... nie można mieć wszystkiego. W każdym razie: opłacało się przejechać te 900 km w obie strony aby zobaczyć najpiękniejsze na świecie zachody słońca nad Bałtykiem....

Zapraszam na film: